ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

เพราะใจเราเผาใจให้จำเจ็บ

ใจเราเก็บใจจำมาช้ำหมอง

ก็ใจเราอีกแหละชอบมาครอบครอง

โอ้ใจหมองก็ใจเราเผาไหม้ใจ


แต่ใจเขามิเคยจำย่ำและหยาบ

สันติภาพดูเหมือนว่าต่างคว้าไขว่

ลอบและกัดก็ดำเกิงดั่งเพลิงไฟ

บุญและบาปก็อ้างไว้พอได้ทำ


เราสิซ่อนน้ำตาอันปร่าขม

เขาขย่มไล่ล่าดาหน้าย่ำ

เราด่าเขาวอยวอยถ่อยริยำ

เขากระทำหน้าตายเหมือนทายท้า


เขาเป็นใครไม่รู้ดูไม่แท้

แต่แน่ๆเราเป็นอยู่ดูเหมือนว่า

เขาเหมือนคนอย่างที่สุดมนุษย์-มนา

แต่ทว่าเรากับเขาเลิก-เผากัน


เราเป็นคนธรรมดาตั้งหน้ารับ

วันคืนลับล่วงลาแต่อาสัญ

ถ้านับศพก็ทบท่าวมิคราวครัน

ถ้านับวันสันติสุขทุกข์ระทม


เราและเขานั้นหรือต่างคือใคร

แล้วทำไมยิ่งวันคืนยิ่งขื่นขม

ที่เรามีมากมายพ่ายระบม

ต่างอกตรมหน้าชื่นต่างยืนยัน


กรณีที่หลากหลายก็คล้ายคลึ

เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้มีเช่นนั้น...