ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

ครูหยิบใบไม้มาหนึ่งใบ

เป็นใบไม้สีสวยขจีเขียว

กว่าเขาจะผลิงามไม่ง่ายเชียว

ไม่ถึงเสี้ยวนาทีถ้าเด็ดทิ้ง


ระยะกาล เกิด-ดับ ต่างลิบลิ่ว

เหตุปลิดปลิวสมค่าแล้วทุกสิ่ง

เช่นแก่หง่อมย่อมหลุดตามเป็นจริง

คำตอบน่าจะนิ่งอย่างแน่นอน


แต่เหตุดับกับเกิดจากมักง่าย

แค่มือป่ายป่วนเล่นเป็นสังหรณ์

ไม่ไตร่ตรองถ่องท่าอนาทร

โลกเดือดร้อนไม่คำนึงซึ่งน่าคิด


คิดวิเคราะห์ไม่เป็น...เป็นเรื่องเศร้า

โลกสวยงามอาจเน่าเข้าวิกฤต

ทำไฉนใจเองจะเพ่งพิศ

รู้ถูกผิดเลือกต่างสร้างสรรค์แทน


ความเคยชินซ้ำซ้ำทำลายของ

วันหนึ่งต้องเป็นนิสัยไหม้หมื่นแสน

ทุกครั้งทำต้องคิดพินิจแกน

จำเลือกแดนดีงามตามครรลอง


เด็ดใบไม้หนึ่งใบในวันนี้

คิดให้ดีควรค่าว่าถูกต้อง

ทำอะไรฝึกทำให้ช่ำชอง

คือไตร่ตรองแน่นอนก่อนจึงทำ


อันความผิดเล็กเล็กที่เราหลุด

มันจะฉุดสามสี่ห้าถ้าฝ่ายต่ำ

อันตรายหากคิดผิดซ้ำซ้ำ

จงน้อมนำพลิกใจขึ้นฝ่ายดี


ใบไม้ใบหนึ่งซึ่งค่าน้อย

แต่ถ้าร้อยพันใบมากพอพี่

เราไม่หยุดกระทำการย่ำยี

ใบไม่มีกิ่งก็โกร๋นต้นก็ตาย


ครูหยิบใบไม้มาให้คิด

ฟอกดวงจิตให้งามเต็มความหมาย

โลกรอมือคุณธรรมใช่ทำลาย

เปล่งประกายแผ่นดินถิ่นร่มเย็น ฯ


ปรัชญ์  วลีพร