ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

ผมขโมยหนหนึ่ง มันคือ.......... เพราะผมไม่เคยมี
ผมมีเพื่อนเยอะ คบเพื่อนที่ชอบขโมย และขโมยได้ทุกอย่าง
ผมเคยไปกับเขา แล้วมีปัญหา ตำรวจมาเจอ และวิ่งไล่ตามจับเรา แต่เราก็หนีมาได้
แล้วเราก็สนิทกันมากๆ เพราะเกือบทั้งหมดเราชอบคล้ายๆ กัน
แล้ววันเวลาก็ผ่านไป
...แต่ผมก็จำได้ เรื่องที่ผมเคยขโมย ซึ่งก็เพียงแค่ครั้งเดียวที่ผมลงมือเอง คิดเอง แต่มันก็เป็นอะไรที่ผมไม่ลืม!! ...ผมโดยจับได้ ผมขโมยของนั้น....  ของเขาผู้มีพระคุณต่อผม เพียงผมไม่มี ไม่เคยมี และอยากมี
ผมโดนหนักมาก และทางบ้านก็แทบไม่เชื่อว่าผมจะกล้าทำอะไรแบบนั้น ...นั่นหละ ผมเสียใจ ผมรู้สึกผิดเต็มที่ ผมผิดเอง ผมวางแผนเอง ผมลงมือเอง!!
ผมทำความเชื่อที่ครอบครัวมีต่อผมพังหมด...
ผมไม่เคยให้อภัยตัวเอง
แม้ผมไม่โดนจับเข้าคุก แต่ผมรู้สึกเหมือนโดนจองจำมาตลอดตั้งแต่วันนั้น...

...เด็กคนหนึ่งอยากได้ในของที่ไม่เคยมี มันมีราคาเกินกว่าที่ครอบครัวเราจะหาซื้อ หรือซื้อให้เป็นของขวัญ มันฟุ่มเฟือยเกินไปสำหรับเรา

ผมติดคุกกับความผิดที่ผม...ผมทำให้พ่อร้องให้มาจนตลอดชีวิต ไม่รู้ว่าผมจะหลุดจากการจองจำนี้อีกหรือไม่ เมื่อไหร่?
...ตอนนี้ก็แค่ผมอยากบอกความจริง มันบั่นทอนในสิ่งที่ผมอยากเป็น ในสิ่งที่ผมทำได้ ผมอยากทำสิ่งนี้ก่อน คือผมเสียใจ.. ............ผมเสียใจ............
เรย์แบนด์คันเดียวที่บั่นทอนอิสระจนทุกวันนี้...แค่นั้น
[ไม่นึกว่ามันจะเจ็บ] + [บ้าหรือมันไม่ไช่เรื่องใหญ่]
3:59PM 12.10.2553