ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

เลือนตะวัน จันทร์ลับคืนหลับฝัน เช้าอีกวัน ฝันอีกวารนับวันใหม่ เป็นปีเดือนขับเคลื่อนฝัน มาฝานใจ สร้าง “สิ่งรัก” จำหลักไว้ในโลกจริง

เขาผ่านพ้นแต่ละวันของชีวิต ด้วยอุทิศ ให้กับวิถีที่รักยิ่ง “เป็นนักเขียน” ฝันตลอด – ไม่ทอดทิ้ง เหนือทุกสิ่ง จริงทุกส่วนกระบวนคิด แลกด้วยความเจ็บปวดและรวดร้าว คืนเหน็บหนาว เศร้ากระหน่ำ – อำมหิต! เหมือนเดียวดายแต่ดื่มด่ำอำมฤต ให้ความเงียบในชีวิต ประดิษฐ์คำ ความขื่นขมเพาะบ่มรักอย่างหนักหน่วง ทุกข์ทั้งปวงถั่งโถมโหมกระหน่ำ ทดสอบรักด้วยรวดร้าว เขาเจ็บจำ โลกเหยียบย่ำ คำเหยียดเย้ย - เขาเฉยไป ปล่อยความนิ่งเป็นคำตอบ – ทดสอบอีก ปลีกตัวเร้นเงียบเศร้า จนเช้าใหม่ คืนและวันกระหน่ำโบยโดยทุกข์ใด ใช้ทุกข์นั้นเกลาวิถีที่เลือกเดิน

เขาผ่านพ้นแต่ละวันของชีวิต เขียนและคิด “จิตวิญญาณ” แม้นานเนิ่น หรือสูญเสียวันเวลา เลือกเผชิญ รักเหลือเกิน รักเหลือเหนืออื่นใด

เลือนตะวัน จันทร์ลับ คืนลับผ่าน เช้าอีกวัน ผันอีกวารสู่กาลใหม่ เป็นปีเดือนขับเคลื่อนฝัน มาฝานใจ เพื่อมอบให้ “สิ่งรัก” – เขารักจริง !