อาลัยกนกพงษ์
กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ที่ฉันรักเขียนเรื่องสั้นดีนัก ฉันอ่านพบยสะพานขาดยประกาศฝีมือลือตระหลบไม่เคยพบเรื่องดีเช่นนี้เลย ฉันเขียนชมกนกพงศ์ลงนิตยสารเมื่อได้อ่าน ยสะพานขาดยมิอาจเฉยฉันกล่าวว่าเขามาใหม่ไฉนเลยจึงเขียนเหมือนคนเคยได้รางวัล ฉะนั้นไซร้ต่อไปคงได้ผลคงสร้างงานบรรดาลดลอักษรสรรค์เขาก็ส
อาลัยรัก - - กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ โดย น.โหน่ง ณ นาคร
อาลัยรัก - - กนกพงศ์ สงสมพันธุ์ โดย น.โหน่ง ณ นาครอีกมุมหนึ่ง ของวันที่ ๑๔ กุมภาฯ ๒๕๔๙กลิ่นหอมหวลของวันที่ ๑๔ กุมภาฯ โชยมาจางๆมีกลิ่นแห่งความรักแซมกลิ่นดอกไม้หอมจางๆมาจากหุบเขา"มันใกล้เข้ามาแล้วสิ" หนุ่มสาวคู่หนึ่งสนทนากันเขาและเธอต่างเตรียมงานเลี้ยงเล็กๆไว้สำหรับกันและกันและจากนั้นก็ต้อนรั
กาลครั้งหนึ่ง ณ หุบเขาฯ ตอน เรื่องเล่าจากงานเลี้ยง โดย ธนาวัฒน์ อุ่นเรืองศรี
กาลครั้งหนึ่ง ณ หุบเขาฯ ตอน เรื่องเล่าจากงานเลี้ยง โดย ธนาวัฒน์ อุ่นเรืองศรีแล้วงานเลี้ยงของพวกเราก็เริ่มต้นอีกครั้ง มันเป็นงานเลี้ยงประจำเดือนซึ่งจะจัดกันเดือนละครั้ง งานเลี้ยงของพวกเราก็ไม่ได้แตกต่างจากงานเลี้ยงอื่นทั่วๆไป ที่มีการทำอาหาร กินดื่มร้องรำทำเพลงเป็น ภาพที่เราทุกคนล้วนคุ้นตา เดิมที่พ
ภาพผ่านกระจกหม่นมัว
มีสัจจะธรรมอยู่ข้อหนึ่งที่มนุษย์ทุกผู้จักต้องพบเจอ นั่นคือ "ความตาย" มีผู้กล่าวถึงความตายมาก็มาก
ดอนฮวน เคยบอกไว้ใน หยุดโลก ว่า "ความตายเป็นสหายของเราตลอดไป มันอยู่ทางซ้ายมือของเราตลอดเวลา มันเฝ้าคุณไม่ห่างไปไหน จนกระทั่งถึงวันนั้น มันจะยื่นมือของมันออกมาแตะที่ตัวคุณ"
เอาเป็นว่า ไม่ว่าจะจริงเท็จหรืออย่างไร นั่นคือสิ่งซึ่งมนุษย์ทุกผู้ย่อมไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้
