บทกวี
เธอ...
สาวน้อยในความจริงเสมือน กับมายาภาพอันงดงามและอ่อนหวาน ณ วันคืนอ่อนล้าเปลี่ยวเหงา...
พูดคุยผ่านเครือข่ายอินเตอร์เน็ต บอกเล่าเรื่องราวร้อยพันผ่านใยแก้วนำแสง ผัสสะและอายตนะพิเศษแห่งโลกาภิวัตน์ ดั่งความจริงในลวง หรือล่อหลอกในเปลือกผิวก็ยากจะรู้
เธอเป็นใครก็ได้...ที่อยากเป็น ฉันเป็นใครก็ได้... ในตัวตนซึ่งอยากให้ตนเองและผู้อื่นยอมรับ
สารภาพคำหวานผ่าน msn บอกเล่าผ่านเว็บบอร์ด และอีเมล์หลากชื่อ
เธอรู้เหมือนที่ฉันรู้ ฉันรู้เช่นเดียวกับเธอ
รู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้
หรือรู้ไม่ได้ในสิ่งที่ควรเข้าใจ
ก็ไม่ทราบชัด
เธอ...
ร่องรอยดิจิตอล จำหลักด้วยลำแสงพิเศษ บนพื้นผิวโลหะของฮาร์ดดิสต์ไดรว์
ความจริง ความลวง และความทรงจำเสมือน
ภาพ เสียง และข้อความบนจอจะจริงหรือไม่ จะเท็จสักเพียงไหน...ก็ยากจะรู้
แต่ที่แน่ชัด คือหยาดน้ำตาบนคีย์บอร์ด และร่องรอยหม่นเศร้า... ในใจของใครบางคน