บทกวี

เสียงที่คิดว่าเงียบ

by ปิ่นณรี รำพัน @August,30 2007 17.14 ( IP : 125...197 ) | Tags : บทกวี

เสียงที่คิดว่าเงียบ ราตรีที่โลกกำลังหลับไหล ในบรรยากาศอันเยียบเย็น ใต้เงาไม้ป่าโบกไกว

ณ ที่หลุดจากเมือง กลางผืนป่าเลื้อยดิน และนอนราบราวเถาว์ถั่ว เธอพอใจความเงียบ และดวงดาวที่กระจ่างทั่วฟ้า

แขวนตัวเองอยู่สักช่วงยาม และเธอจะเสียวถึงกลางสันหลัง ที่เห็นวิญญาณตนเองรางเลือน ถูกสะพายเป้ก้าวล่องไป สู่เทวะสถานอันลี้ลับ

ถนนแห่งความจริงที่ทอดยาว ลึกลงไปสู่ความรู้สึก มายาจะก้มหน้าจำนน และทรุดกองความเย่อหยิ่ง ตกใจกับประตูบานแรกที่สัมผัส คือความเงียบที่ปกคลุมโลก

เสียงเงียบของป่านั้น ไม่ได้แว่วจากธรรมชาติภายนอก หากแต่หัวใจเธอ ได้เลี้ยงจั๊กจั่นโบราณไว้ตัวหนึ่ง นานมาแล้ว


ปิ่นณรี  รำพัน

ผ่านบอร์ดนี้มาหลายหนแล้ว  ครั้งนี้ขอแสดงตัวตนและยื่นสองมือออกไปเปิดรับมิตรภาพบนอินเตอร์เนตด้วยคนนะครับ

แสดงความคิดเห็น

« 8727
หากท่านไม่ได้เป็นสมาชิก ท่านจำเป็นต้องป้อนตัวอักษรของ Anti-spam word ในช่องข้างบนให้ถูกต้อง
The content of this field is kept private and will not be shown publicly. This mail use for contact via email when someone want to contact you.
Bold Italic Underline Left Center Right Ordered List Bulleted List Horizontal Rule Page break Hyperlink Text Color :) Quote
คำแนะนำ เว็บไซท์นี้สามารถเขียนข้อความในรูปแบบ มาร์คดาวน์ - Markdown Syntax:
  • วิธีการขึ้นบรรทัดใหม่โดยไม่เว้นช่องว่างระหว่างบรรทัด ให้เคาะเว้นวรรค (Space bar) ที่ท้ายบรรทัดจำนวนหนึ่งครั้ง
  • วิธีการขึ้นย่อหน้าใหม่ซึ่งจะมีการเว้นช่องว่างห่างจากบรรทัดด้านบนเล็กน้อย ให้เคาะ Enter จำนวน 2 ครั้ง
ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่เว็บไซท์
"ก๊วนปาร์ตี้"
เว็บไซท์นี้เปิดมาเพื่อ เป็นพื้นที่สาธารณะ สำหรับบันทึกเรื่องราว ทางด้านวรรณกรรม ทุกรูปแบบ ท่านสามารถส่งบทความ - เรื่องสั้น - บทกวี เพื่อมาแลกเปลี่ยนกันอ่าน โดยคลิกส่งได้จากด้านล่างนี้
คลิกเพื่อ >> ส่งบทความ | ส่งเรื่องสั้น | ส่งบทกวี | ปกิณกะ