บทกวี
เขา ใครๆ และคุณ
ความหวังเขายิ่งใหญ่กระไรนั่น
การกระทำที่สำคัญจึงหวั่นไหว
ตนกระเทือนเพื่อนระทึกศึกอะไร
ความเป็นไปบอกบ่งส่งสัญญาณ<br />
สัญญาณว่าแท้จริงแล้วเขาก็มั่ว
ไม่รู้ตัวไม่มีหลักอัครฐาน
แม้รู้ว่าจะไปในกันดาร
แต่ไม่เคยกล่าวขานเหตุแห่งไป<br />
เขาไม่รู้ที่มาไม่น่าทึ่ง
แต่ไม่รู้ที่จะบึ่งไปถึงไหน
ร่ำบทเพลงเคว้งคว้างอยู่กลางไพร
นี่สิน่าตกใจ...มันเปล่ากลวง<br />
เขาปล่อยให้ชีวิตประดิษฐ์ฝัน
แล้วปล่อยมันเหมือนผ่าเผยผ่านเลยล่วง
ครบกำหนดยมบาลท่านเริ่มทวง
แอ่นอกรับดาบจ้วงทะลวงลับ<br />
นี่น่ะหรือคือทางท่องของมนุษย์
จากต้นจนสิ้นสุดชีวิตดับ
คล้ายจำนนทนและพร้อมจะยอมรับ
ไม่คิดขับขึ้นตามความมนุษย์<br />
ความมนุษย์นั้นสูงในมรรคผล
ล้ำเลิศกว่าคนเป็นที่สุด
ใครใครไม่ฝึกปรือไม่ยื้อยุด
คุณเล่าก็กุด...โลกก็เกรียม ฯ
Relate topics
Comment #1
ปรัชญ์ วลีพร