ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

เธออาจมาไกลมากไม่อยากกลับ เลยยอมรับเงื่อนไขในต่างถิ่น ใช่ปีกกล้าขาแข็งจึงแกร่งบิน แต่เธอยินความหวังแสนรังรอง

    เธอยังอยู่แดนไกลไปอีกนาน
    ใช่ต้องการ ใช่ลืมเลือน...เหมือนจองหอง
    เธออาจอยู่สบายคล้ายลำลอง
    เบื้องหลังหมองน้ำตา...หรือว่าไร

เธออาจข้ามผ่านพ้นอีกบนฝั่ง
จึงหันหลังทั้งที่มีเจ็บไข้
เธออาจมองข้างหน้ากล้าฝ่าไป
ทั้งที่ใจดวงเดียวเสียวเหลือเกิน

    เธอมีโลกสองใบใช่ไหมครับ
    แม้ไม่กลับยังพิลาสมิขาดเขิน
    แผลเก่าเก่ายังฉกรรจ์แม้วันเพลิน
    บนทางเดินแม้สง่ายังอาลัย

ท่ามกลางความหมดจดแสนสดชื่น
เบื้องหลังยังขมขื่นสะอื้นไห้
กาลเวลาทำหน้าที่เคลื่อนคลี่ไป
และใครใครก็คงเป็นเช่นเดียวกัน

    เธออาจไปไกลมากไม่อยากกลับ
    เลยยอมรับมีแต่เป็นแค่ฝัน
    ก้าวสุดท้ายชีวิตคิดไว้นั้น
    เธอตอบฉันได้ไหมใครบงการ

เธอเสียดายบ้างไหมในวันหนึ่ง
ภาพเก่าซึ่งเธอรักถูกหักหาญ
ภาพที่เคยคุ้นเคยเริ่มแหลกลาญ
เพียงแค่เธอมานานจนเกินไป

    เธอมาไกลเกินกว่าจะกล้ากลับ
    ใจซึมซับทฤษฎีวิถีใหม่
    ปล่อยภาพเก่าเปล่าว่างเหินห่างใจ
    แม้มีใครจะตัดพ้อ...ทรพี  ฯ