บทกวี
กวาดใบไม้
..............................................................................
กวาด
บางใบคล้ายดื้อด้าน ไม่ยอมพ่านกับใบอื่น ผนิดติดกับพื้น ไป่ละลิ่วปลิวตามแรง
ละใบล้วนแกรบกรอบ ยะแยบยอบใบไม้แห้ง น้ำตาล เหลือ ปนแดง แซมเขียวอ่อน ซ่อนปะปน
ลมเวี่ยก็วะว่อน พอลมผ่อนก็วะวน เรี่ยรายอยู่กรายกล่น ย่างเหยียบย่ำต่ำติดตม
ปลิดใบไล้ลมลู่ พัดร่วงพรูมาห้อมห่ม นานนับก็ทับถม แรเรื้อรกปรกทางเดิน
ไม้กวาดก็แกว่งกวาด วะเวี่ยวาดด่ำดำเนิน เหงื่อซึม ครึ่ม เพลิดเพลิน งานง่ายง่ายสบายใจ
เช้า 8 ธันวาคม 2545
..............................................................................
กวาดใบไม้เสร็จ เหงื่อไหลไคลเอือด
เอาเสื้อผ้ามาซัก
อ่างซีเมนต์ใบใหญ่ น้ำใสเย็น
ใบไม้ปลิดปลิวลิ่วลงมาลอยละล่อง ให้แกวกไกวเวลาตักน้ำ
นานแล้วที่ไม่ได้อาบน้ำกลางแจ้ง ใต้ร่มไม้ใบบังอย่างนี้
ทุกวันนี้เรามีห้องน้ำห้องท่าที่มิดชิดและโอ่โถง เป็นวิมานส่วนตัวก็มี
สังคมเป็นฉันใดห้องน้ำก็เป็นฉันนั้น
เมื่อตักน้ำรดราดกาย น้ำที่นี่ไฉนช่างฉ่ำเย็นนักแล
อาบน้ำ
น้ำใสในอ่างกลางป่าแนบ กว้างแคบน้ำก็รู้อยู่อาศัย น้ำให้ความเย็นรื่นชื่นใจ ตักใส่ขันอาบก็ซาบกาย
ไหลลงสู่พื้นไปชื่นฉ่ำ ไหลลงที่ต่ำคือที่หมาย พัดมาพร่างพรมลมพัดพราย อยากว่ายแหวกไหวในธารา
ขัดถูเหงื่อไคลไซ้ซอก คลายเมื่อยเข็ดยอกตามปรารถนา ราดน้ำอีกครั้งน้ำหลั่งมา มือคว้าสบู่มาถูตัว
ลูบไล้ไถถูเป็นฟูฟอง งดงามอล่องฉ่องนะทูนหัว น้ำก็ขาวขุ่นละมุนมัว เสื้อตัวกางเกงตัวพลอยซักไคล
บ้วนปากสีฟันเป็นอันเสร็จ หยดน้ำแต่ละเม็ดเป็นเกล็ดใส ผ้าขะม้าซับเหมือดแห้งเหือดไป น้ำไม่เรียกร้องและต้องการ
เที่ยง 8 ธันวาคม 2545