ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

แกเป็นคนจีน ผอม หลังคู้ อาศัยอยู่กุฏิทิ้งร้างหลังหนึ่ง ระฆังตีบอกเวลาฉันเช้า แกก็จะค่อยๆกระเถิบขาทีละข้าง กระย่องกระแย่งเดินออกมาจากป่า ไปถึงโรงฉันแล้วก็ลงมือคดข้าว แกะสำรับกับข้าวอยู่พิพักพิพ่วน ด้วยมือสั่นเทา พลางพูดอะไรไปพึมพำ ลูกหลานเหลนอยู่ใดกันหนอ ถึงทอดทิ้งให้อยู่เดียวดาย อาศัยข้าวก้นบาตรไปวันๆ

โภคะ (1) ข้าวก้นบาตร

เหยาะย่างเยื้องมาจากป่าโมก เยกโยกโยนมาพาสังขาร "สามขา"ย่างเยื้องเชื่องช้านาน เต่าคลานเหมือนว่าตาจะเดิน

สำรับกับข้าวฉันเช้าแล้ว เสียงแว่วกังวานไม่นานเนิ่น ขอข้าวก้นบาตรไม่ขาดเกิน ดำเนินชีพรั้งประทังกาย

นั่งนั่งยองยองมองกับข้าว เผลอหาวบางคราน่าใจหาย นั่งนิ่งเหมือนว่าตาจะวาย ตะกุยตะกายสำรับพลาง

กางเกงตัวเก่า เสื้อก็เก่า เรื่องเล่าเพลาครารุ่งสาง แล้วก็คล้อยค่ำลงสรรพางค์ เรื่อเรื่อลางลางแล้วสัพพี

แห้งเหี่ยวหนังเนื้อเหลือแต่กระดูก หลานลูกพานแล้วหลบหนี คดข้าวใส่ชั้นอีกวันนี้ พรุ่งขึ้นอีกมีจะเดินมา..

เช้า ธันวาคม 2545

...................................................

ฝรั่งมังค่าแวะเวียนมาไม่เคยขาดสาย มีเรือนพักเฉพาะสำรับคนต่างชาติ บางคนทราบข่าวว่าเป็นถึงดอกเตอร์ มาเที่ยวเมืองไทยแล้วมีความสนใจในพุทธศาสนาอย่างลึกซึ้งจนไม่อยากกลับ มีฝรั่งอีกคนหนึ่งแกสวมชุดมีสีสันแล้วออกมาร่ายรำทำโยคะ ฝึกสมาธิอยู่คราวละนานๆให้เห็นกันเสมอ ไม่เคยเห็นพูดจาพาทีสุงสิงกะใคร แกคงพูดกับสายลมแสงแดด

โภคะ (2) โยคะ

เพ่งมองสายน้ำที่เบื้องหน้า สองแขนซ้ายขวาทำเปะป่าย สูดลมเช้าชื่นรื่นระบาย หย่อนคลายโยคะสะโอดสะอง ดูดกลืนภวพละหมด ด่ำทิพย์โอสถพิศวง ธาตุผลึกลึกล้ำดำรง จิตประสงสัมผัสอัตมัน กางเกงสีแสดเสื้อสีฟ้า ไม่ใช่ใบ้อย่าโมหันธ์ โกนหัวเกลี้ยงเกลาใช่เมามัน คงเป็นแฟชั่นความชอบพอ ผิวเหลืองผิวขาแค่ราวเรื่อง นับเนื่องชาติพันธุ์นั่นละหนอ เป็นเรื่องชีช้ำกำมะลอ เทือกเขาเหล่ากอทะเลาะกัน เขาไม่สนใจใครทั้งหล้า จากแดนด้าวมาหาสวรรค์ สบแดนปรมัตถ์อัศจรรย์ วันทั้งวันเขาเอมอิ่มเขาลิ้มเล็ม

สาย 10 ธันวาคม 2545

...................................................

เวลากลับกันมาจากโรงฉันตอนเช้าแล้ว บางคนนำส้มสูกลูกไม้ขนมต้มติดไม้ติดมือกลับมาวางไว้โต๊ะวางของหน้าระเบียงชานพัก ใส่ถาดปิดกะละมัง บางทีก็วางอะไรเผลอเข้าห้องหรือลงมาข้างล่างแป๊บเดียวเท่านั้น เหล่าลิงทะโมนทั้งหลายเหมือนรู้จังหวะลงมาฉกฉวยทั้งทีเผลอ และบางทีซึ่งหน้าซึ่งตา เอาไปกินสบายใจเฉิบมัน

โภคะ (3) ลิงทะโมน

เล่นลิงทะโมนกระโจนไม้ เลาะไต่หลังคาลงมาถึง แหงนหน้ามองมันทำปั้นปึ่ง เผ่นผึงหนีไวเล่นไต่ตาม กินเดือนกินดาวแทนข้าวไม่ได้ ผลหมากรากไม้สุกและห่าม ก่อนอยู่ทัพกองของพระราม แต่ยามนี้ยากอยากรับประทาน

มากันแต่เช้ารื้อข้าวของ สบช่องเสาะหาคุ้ยอาหาร ที่เขาเก็บไว้ในชามจาน เพ่นพ่านแล้วไปไม่ไยดี บ่อยครั้งบ่อยคราหน้างอง้ำ ขยำขยำแล้วขยี้ ค้นหาของกินสิ้นไม่มี ฉีกโน่นฉีกนี่เกลื่อนกระจาย

เหลือพระฉันเช้าก็เอากลับ สำรับส่วนรวไม่ซื้อขาย ใครหิวใครเชิญตามสบาย ฝูงลิงทั้งหลาย ลักขโมย

สาย 10 ธันวาคม 2545