บทกวี
ฟุ้งฝุ่นและมุ่นควัน จู พเนจร
รวมบทกวี : เรื่องเล่าระหว่างทาง
ฟุ้งฝุ่นและมุ่นควัน
ล้อมวงลงนั่งกันพรั่งพร้อม หยุดยอมร้อนแดดที่แผดเผา แผ่วลมโชยพัดกระหวัดเบา ใต้เงาแมกไม้ร่มใบบัง
เอาน้ำลูบหน้าประต้นคอ หัวร่อกระซิก..พลางร้องสั่ง เอ้านั่ง นั่ง นั่ง นั่งนั่ง เพิ่มเติมพลังอีกครั้งครา กับข้าวกับปลาเอามาด้วย ข้าวสวยข้าวเหนียวตามยถา แกะถุงแกะห่อไม่รอรา วางไว้ตรงหน้า-แล้วลงมือ
รถรายังวิ่งไม่นิ่งหยุด ผู้คนรีบรุดกันแย่งยื้อ อิ่มแล้วท้องตึงหนังตาปรือ ถือโอกาสงีบหลับกับเที่ยงวัน
"เราอยู่กับดิน ดำกระด่าง นั่งข้างฟุตบาธ บ่ ขยาดยั่น ไกลทุ่ง ฟุ้งฝุ่น และมุ่นควัน นั่นมุ่นเมฆน้อยปรายปอยปุย" ว่าพลางแยกย้าย ยุรยาตร ไปจับไม้กวาดลงสุย สุย งานอยู่ข้างหน้า-ตั้งตาลุย เขี่ยคุ้ยเกวี่ยกวาดเวี่ยวาดไป
ขยะเมืองเพ่นพ่านเกลื่อนลานถนน ขยะคนล้นหลากมาจากไหน..
จู พเนจร
Relate topics
696 views 
แจ้งลบหัวข้อ
แจ้งลบหัวข้อ