บทกวี
บทกวี วัยวันแห่งรัก
เอ่ยคำพร่ำรักสักนิดก่อน เอื้ออาทรต่อจิตพิสมัย ชโลมทิพย์น้ำผึ้งเคล้าคลึงใจ สืบรสหวานซ่านในวัยแห่งรัก
ราวโลกสีชมพูดูแช่มชื่น กงวันคืนล้อหมุนกรุ่นประจักษ์ ช่อมาลีคลี่บานช่างหวานนัก ผีเสื้อสวยทายทักตระหนักรส
ยิ้มก็ยิ้มพริ้มละมุนอบอุ่นแท้ โลกก็แลวิไลแจ่มใสสด คำที่ทอดระทวยก็ม้วยมด ตาที่หยดก็ละม้ายประกายเพชร
หนาวที่เนื้อก็สยบความอบอุ่น ร้อนที่วุ่นก็คล้ายสลายเสร็จ นิยายรักเหมือนจริงใจไม่มีเท็จ รูปสำเร็จแห่งฝันวันแห่งรัก
“เอ่ยทักรักเธอเสมอไฟ ร้อนรุ่มรุมใจไข้หนัก วัยรุ่นวุ่นจิตพิษมัก สลักจักท้อทรมาน
เหตุผลกลใดใครรู้ ย่อมสู้ย่อมพอต่อต้าน อ่อนแออ่อนหัดจัดการ แหลกลาญล้มเหลวร้าวรอน”
เอ่ยคำพร่ำรักสัดนิดหน่อย ค่อยค่อยน้าวแรงแล้วแผลงศร กุหลาบแดงแจ้งจิตประดิษฐ์กลอน หมายปักใจสมรเสมอกาล ฯ
ปรัชญ์ วลีพร