บทกวี
กรอบรูปเก่า
กรอบรูปเก่า
• แดดของหนาว เช้าของหมอกมาบอกข่าว
กับสายลมและเรื่องราวของความหลัง
มาบรรยายถึงความรักและความชัง
จากฟากฝั่งของทะเล ว้าเหว่ใจ
• พลิกรูปเก่า เป่าฝุ่นจับ ฉันนับนิ้ว อีกหนาวหนอ พรายลมปลิว - ริ้วรอยใหม่ หมอกของเช้า หนาวของวัน ผันผ่านไป กรอบรูปเก่าทิ้งเงาไว้ ในทรงจำ เงาของเธอฉันเพ้อจับ เพียงวับผ่าน กรีดเจ็บลึกร้าวราน ฉันจมต่ำ อยู่กับภาพและกรอบเก่า เงามืดดำ เช้าถึงค่ำ คืนจวบเช้ากับเงาเธอ อีกหนาวหนอ ฉันบอกรักกับรูปเก่า ก่อนน้ำค้างสลายเงา เศร้าเสมอ แหละลมหนาวกับแดดสาย บ่ายละเมอ ได้เพียงเผลอคว้าจับเงา - ไม่เข้าใจ กรอบรูปเก่าเขรอะฝุ่น กรุ่นความหลัง ฉันทรุดนั่งฟังความเงียบ อย่างเงียบใบ้ สนทนาอยู่ลำพังกับความไกล มองไม้ใบระบายเงา เศร้าเหลือเกิน ลมพัดพราย ฉันพลัดหลงลงหุบเหว ดังเพลิงเปลวลุกไหม้ฉัน นับนานเนิ่น เธอพลัดจากพรากห่าง หนทางเดิน ฉันห่วงหา เธอห่างเหิน เกินจะนับ มองกรอบรูปเก่าคร่ำ ย้ำความหมาย ฟุ้งกระจายฝุ่นความหลัง - หันหลังกลับ ฉันจมปลักในรักเก่า - แพ้พ่ายพับ หมกมุ่นในห้องหับ อับฝุ่นควัน เหลือฝุ่นควันจากภาพเก่า เล่าอดีต กรีดหัวใจไหม้ลน จนหนาวสั่น ภาพแล้ว หรือภาพเล่า เข้าโรมรัน ลุกไหม้ฉัน เธอรู้ไหม? ใครเพ้อรัก
• แดดของหนาว เช้าของหมอก มาบอกเล่า
กรอบรูปเก่า เงาอดีตกรีดหน่วงหนัก
พรายความหลังบาดลึกล้ำ ฉันสำลัก
อกกระอัก! กรอบรูปหล่น แตกกระจาย
สานิตย์ สีนาค กลุ่มโดยสารวรรณกรรม