บทกวี
การรินไหลใดรู้จบ (กรณีศึกษาการอพยพข้ามแคว้นของแรงงานเพื่อนบ้าน)
การรินไหลใดรู้จบ
เปรียบชีวินรินไหลข้ามไทแคว้น
มาสู่แดนเสรีที่สถาน
มาจากความร้าวแรกหรือแหลกราญ
จากเรือนบ้านเคหาวนาดร
มาสู่ความใหม่แปลกความแตกต่าง
มาเหยียบย่างต่างหาอุทาหรณ์
มาเถอะมาแต่งแต้มมาแรมรอน
ไหว้ขอพรวอนไหว้เมื่อได้มา
อาจบางทีแตกต่าง บางอย่างใช่
เป็นอย่างไรในเร้นลึกรู้สึกรู้สา
อาจบางอย่างอีกบางอย่างอาจค้างคา
แตะต้องตาต้องใจ คลับคล้ายคล้ายคลึง
ให้เจ้าหวนครวญนึกระลึกย้อน
วันคืนก่อนเวียงวังคราครั้งหนึ่ง
ต่างมิต่างถูกผูกมัดถูกรัดรึง
ต่างเอิบอาบซาบซึ้งคะนึงครวญ
อาจมีสิทธิ์คิดหวังดั่งใจคิด
แต่มิอาจมีสิทธิ์แม้คิดหวน
ณ แดนดินถิ่นไหนไม่คู่ควร
จึ่งรัญจวนหวนไห้จึ่งไหลริน..