บทกวี

โลกกว้างยาวแค่สิบก้าวที่เราเดิน

by พีรมิตร @June,17 2008 12.32 ( IP : 118...170 ) | Tags : บทกวี

เคยค้นพบอะไรบ้างในย่างก้าว

ขณะสาวเท้าเติ่งระเริงหลง

รู้สึกไหมใจฉุนแต่วุ่นวง

มิเคยปลง เพ่งพิศ...ทิศทางจร


รอนแรมเรื่อยไปหวั่นไหววก

เพลินสะทกอกสะเทือนเกินเคลื่อนถอน

จนมิรู้การเคลื่อนไหว...ไม่อาทร

ใจถูกอ้อนจากลมจมตามแรง


เท้าที่ยกเยื้องย่างไปข้างหน้า

จิตผู้รู้...รู้ท่าและรู้แหล่ง

ยกแล้ว...เหยียบ  เหยียบแล้ว...ยก...ฉกเปลี่ยนแปลง

มันสำแดง เกิด-ดับ  สลับกัน


ตามอาการเคลื่อนไหวใจผู้รู้

มิลงสู่สิ่งใดมิไหวหวั่น

เป็นเพียงผู้ดูแลชะแง้งัน

จนรู้ทันความเป็นเช่นนั้นเอง


ฝึกยกหนอ เหยียบหนอ ไม่คิดหนอ

สิบก้าวย่างก็พอ...อย่าอวดเบ่ง

จักรวาลอันกว้างใหญ่ใจบรรเลง

แค่บทเพลงสิบก้าวก็ยาวเกิน


ฝึกได้แล้วแนวใดใจผู้รู้

ย่อมแลดูอยู่ไม่ห่างแม้ทางเขิน

การเคลื่อนไหว กาย-จิต สะกิดเดิน

ก็เผชิญเป็นแต่ผู้แลดู


รับรู้ก็มัก....สักแต่ว่า

เกิดเร็วช้าก็เห็นการเป็นอยู่

จะยุบ-พอง ฟุบ-แฟบ หรือฟ่องฟู

จิตคอยดูเฉยเฉยมิเผยเงา


จิตผู้รู้คือสติที่ผลิตื่น

จะวัน-คืน...มิเคยหลับกระสับกระเส่า

การเคลื่อนไหวแห่งไตรลักษณ์หมุน หนัก-เบา

โลกของเราก็เท่านี้ไม่มีอะไร  ฯ

ขออภัย ขณะนี้เว็บไซท์ของดการสร้างหัวข้อใหม่และการแสดงความคิดเห็นไว้ชั่วคราว
ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่เว็บไซท์
"ก๊วนปาร์ตี้"
เว็บไซท์นี้เปิดมาเพื่อ เป็นพื้นที่สาธารณะ สำหรับบันทึกเรื่องราว ทางด้านวรรณกรรม ทุกรูปแบบ ท่านสามารถส่งบทความ - เรื่องสั้น - บทกวี เพื่อมาแลกเปลี่ยนกันอ่าน โดยคลิกส่งได้จากด้านล่างนี้
คลิกเพื่อ >> ส่งบทความ | ส่งเรื่องสั้น | ส่งบทกวี | ปกิณกะ