บทกวี
บทกวี : โลกแล้งแสงไหม้ใกล้แล้ว
บทกวี : โลกแล้งแสงไหม้ใกล้แล้ว
ทอดตาต่ำดำโลกดูโศกลึก
โลกชุ่มศึกสั่นคลอนไอร้อนหนาว
ถูกกระทำย่ำสยด...ใกล้หมดคราว
โลกปวดร้าวกว่าทุกครั้งเกินยั้งแรง
ทอดตาเบิ่งท้องฟ้ากว้างกว่ากว้าง
แต่บอบบางร้างใจ...ร้ายแอบแฝง
ฟ้ามิใช่ฟ้าเก่าเศร้าเคลือบแคลง
ฟ้าเปลี่ยนแปลงห่างเหินไกลเกินไป
ทอดตามองท้องธารอันแห้งขอด
พิรุณบอดดวงตาหรือหาไม่
วิถีพฤกษ์ผิดพลาดเริ่มขาดใบ
ความมิใช่ซ้ำซ้ำย่ำอำพราง
ทอดตาดูผู้หญิงทอดทิ้งรัก
เธอสมัครรักใดไยแตกต่าง
มิรักนวลสงวนตัวมั่วเถื่อนทาง
หรือนวลนางมิรู้คุณกุลสตรี
ทอดตาดูผู้ชายมิใช่แล้ว
มิเห็นแก้วแน่วหนักในศักดิ์ศรี
แววผู้นำกล้ำกลืนขื่นฤดี
ยอมเป็นที่ถูกล่าช่างน่าอาย
ทอดตาแลแม่พ่อท้อใจสุด
ใดมนุษย์มิรู้ค่าน่าใจหาย
ถูกทอดทิ้งสารพันอันตราย
ลูกโหดร้ายกว่าจิตจะคิดทัน
ทอดตาดูสู้อายที่กลายกล้ำ
โลกสีดำคืบคลานเข้ามานั่น
นิ้วกระดิกได้แต่น้อยคอยนับวัน
ว่าโลกอันหยาบกระด้างกร่างกรูกราว ฯ
ปรัชญ์ วลีพร
Relate topics
Comment #1
ดร.เอกศิลป์/ราม