บทกวี
บทกวี : ปลง
ปลง
เอาความสวยมาไว้ในแนวหน้า
เอาความกล้ามาไว้ในแนวหลัง
เอาความดีซ่อนในให้โลกชัง
เอาความชั่วโง่งั่งขึ้นสังเวียน
อารยะระยำนำสังคม
โลกเซื่องซมพิษไข้ใกล้แปรเปลี่ยน
ทะเลโศกทะลักยิงตลิ่งเตียน
แผ่นดินเหี้ยนครางขรมลมพายุ
ขณะธรรมชาติพิฆาตคน
คนยังปล้นคนอยู่อย่างเอกอุ
ตราบที่มนุษย์มุทะลุ
ก็ประทุประสงค์อเวจี
เสียดายหลายปีที่โลกสงบ
คนกลับไม่เคยพบความหมายที่
“สันติภาพ สันติภพ สันติวิธี”
ต่อแต่นี้จะอย่างไรไกลเกินคิด
ต่างแก่งแย่งแสวงหาอะไรกันเล่า
ใครฮึดขวางถูกเป่าไม่ถูก-ผิด
นับเวลาย้อนหลังประทังชีวิต
เถิดมวลมิตรหากมนุษย์ไม่หยุดเลว ฯ
ปรัชญ์ วลีพร