บทกวี
คลองแดน 2552
คลองแดน 2552 : ศิลป์กะรักษ์
ฤา จะเหลือไว้เพียง แค่ตำนาน คำกล่าวขาน ไว้เพียงบอกลูกเล่าหลาน เพียงรู้ ถึงถิ่นอยู่
ฤา จะปล่อยให้สายน้ำ ไหลเอื่อย ดังหดหู่ ถิ่นซึ่งเคยพรั่งพรู จักขอเก็บ ไว้เพียง “บอกเล่า”
ฤา สายน้ำ ไหลไปแล้ว ไม่หวนกลับ ถิ่นพำนัก ผุพังไป ไร้เหลียวแล
ฤา เพียงเพราะกาลเวลา แน่แท้ นั้นผันแปร คงทนย่อมอ่อนแอ แน่แท้ “สัจธรรม”
ฤา คุณค่า ยังคงอยู่ เพียง ตระหนัก เพียงผองเรา น้อมรับ ต่างรักษา
ฤา วิถี ที่เคยอยู่ ยังงอกงาม มิโรยรา ก่อให้เกิด สะพานนำพา “มิตรไมตรี”
ฤา อารยะ วัฒนา จักหวนมา คืนยังถิ่น มาพลิกฟื้น ผืนดิน ถิ่นซึ่ง ถวิลหา
ฤา คุณธรรม จะนำพา จริยางาม เฟื่องฟูถิ่นฐาน อร่ามแท้ แด่ “บ้านเรา”
ฤา คลองแดน จักไม่เพียง เขตแดน ที่ขวางกั้น สายน้ำ สานสัมพันธ์ วิถี ให้เป็นหนึ่ง ฤา คุณธรรม นำชน ทรงคุณค่า ยังตราตรึง ให้ผองชนต่างดำรง คะนึงหา “บ้านคลองแดน”