ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

เด็กเอย

เด็กเอยเธอยังเป็นเด็ก
ยังเล็กยังด้อยและยังดื้อ
เธอยังต้องลึกต้องฝึกปรือ
ความซื่อชี้วัดจึงหยัดยืน

เด็กดื้อเด็กซื่อนั่นคือเด็ก
เล็กก็หมดจดสดชื่น
มีรักมีฝันมีวันคืน
รู้ตื่นรู้เติมและรู้เต็ม

น่ารัก สวยงาม ในนามเด็ก
เล็กเล็กเกลียวกลมคมเข้ม
เรียนเผ็ดเรียนหวานเรียนเค็ม
ร้อยเล่มพันเล่มประสบการณ์

เสียดายไปไกลพ้นวัยเด็ก
ความเล็กซื่อซื่อหือผ่าน
ช่อแห่งดอกซึ้งพึ่งบาน
อันตรธานทันทีเมื่อเติบวัย

ร่างกายกำยำล่ำสัน
มิใช่ความฝันวันใหม่
ความซื่อหรือความจริงใจ
อยู่ไหนหรือไกลไม่มี

เสียดาย เสียดายวัยเด็ก
เล็กเล็กซื่อซื่อคือวิถี
เลยวัยไยฉีกหลีกลี้
เผ่นหนีตามวัยไปแล้ว

เด็กเอยเธอยังเป็นเด็ก
เล็กเล็กเริงร่ากล้าแกล้ว
ใจซื่อพูดซื่อนั่นคือแนว
ผ่านวัยใจแก้วจงแกร่งโต

(สำหรับ นักเรียนค่ายภาษาไทย ป.๔-ป.๖ ของ สพท.อบ.เขต ๒, มิ.ย.๕๒)

เลยวัย(เด็ก)

เธอผ่านวัยในวันชั้นปอหก
ทางตระหนกเริ่มแน่นเต็มแผ่นฝัน
เธอมีภาพเคยวาดของวัยวัน
ซึ่งต่างกันกับวันนี้ที่เติบโต

ระหว่างวัยคุณหนูกับผู้ใหญ่
ยังสับสนโยงใยคล้ายลูกโซ่
จึงบทบาททุกฉากที่อยากโชว์
มันไม่โผล่อย่างที่ใจอยากให้เป็น

แม้จะมีสิ่งที่ใจได้มุ่งมั่น
และมีวันที่ใจจะได้เห็น
ณ วันนี้มันลำบากถึงยากเย็น
อำนาจเร้นบางอย่างอำพรางลวง

โลกในวัยมิได้กว้างอย่างที่รู้
โลกเดินสู่แม้จะคล้ายว่าใหญ่หลวง
สัมผัสใหม่กับความจริงสิ่งทั้งปวง
มันกลับกลวงมิใช่อย่างใจเป็น

หนูต้องเติมเต็มต้องเข้มข้น
กล้าเดินบนความดีที่พ่อเห็น
กล้าเอาอย่างคุณธรรมแม้ลำเค็ญ
และกล้าเช่นเยาวชนคนแผ่นดิน

(สำหรับ นักเรียนค่ายภาษาไทย ม.๑-ม.๓ ของ สพท.อบ.เขต ๒,  มิ.ย.๕๒)

ภัยความจริง

เด็กเอยเลยวัยมาไกลแล้ว
เหมือนหมดแววหมดจดไปหมดสิ้น
คล้ายเพรียกอย่างไรมิได้ยิน
เพลงถวิลซึ้งซึ้งเคล้าคลึงคลอ

เธอมีฝันกันไหมในวันนี้
และพร้อมที่จะประชันไปกันต่อ
ในความเป็นผู้มีหลักรู้จักรอ
เธอคงพอก้าวย่างอย่างรู้ทัน

โลกนี้ล้วนอันตรายภัยร้ายรุก
ซ่อนสนุกเสกร่างเหมือนสร้างสรรค์
เคลือบรสหวานซ่านจิตเกินคิดกัน
ที่สำคัญเราถลำยอมจำนน

เธอมิได้ผิดพลั้งไปทั้งหมด
หรือหนีกฎสับปลับถึงสับสน
เธอเป็นหวังใหม่ให้มวลชน
เธอต้องทนที่จะงามสร้างความดี

แม้ว่าโลกรอบข้างร้างน้ำจิต
แต่ดวงคิดหนูต้องหนักในศักดิ์ศรี
ทั้งร้อนหนาวร้าวรวดปวดชีวี
คือวิถีเท่านั้นอย่าพรั่นเลย

ความเป็นไทยที่เป็นกันในวันนี้
จะเดินหนีจากไกลถ้าใครเฉย
คุณธรรมงามระรื่นชวนชื่นเชย
จะดิ่งเกยเศษสวะขยะจม


ถึงเวลาที่ไทยกลายพันธุ์แล้ว
เห็นวี่แววว่าวันคืนจะขื่นขม
ความเป็นไทยถูกเกลียดชังโดยสังคม
ใครถุยถ่มถ้ามิใช่ไทยกันเอง

เธอเท่านั้นจะฟันฝ่าอย่างกล้าหาญ
เพื่อสืบสานความเป็นไทยใจกล้าเก่ง
เธอเท่านั้นช่วยกันเถิดเปิดเสียงเพลง
ร่วมบรรเลงเพลงชาติประกาศชัย ฯ

(สำหรับ นักเรียนค่ายภาษาไทย ม.๔-ม.๖ ของ สพท.อบ.เขต ๒,  มิ.ย.๕๒)

โดย  ปรัชญ์  วลีพร