บทกวี
เรือนกายดับกระหายซึ่งความใคร่
สาวร่างน้อยบอบบางสำอางค์ยิ่ง
เพริศพริ้งยั่วยวนเปี่ยมเสน่หา
ทอดร่างเหยียดยาวงามโสภา
สู่สายตาหื่นกระหายชายหลายคน
หวังมุ่งหมายสู่ฝันอันยิ่งใหญ่
จากถิ่นไกลเข้าเมืองเพื่อหวังผล
หลงคารมชมชวนชายชอบเล่นกล
จำกระโจนสู่เวทีแห่งแสงไฟ
เจ็บช้ำปวดร้าวในดวงจิต
ยากจักคิดหลีกหนีไปหนไหน
โดดเดี่ยวเปลี่ยวเปล่าเศร้าหทัย
หวังพบใครคนหนึ่งได้พึ่งพิง
เรือนกายดับกระหายซึ่งความใคร่
ถูกกระทำให้ย่ำยีถูกผูกขึง
นานาหลายอย่างคอยย้ำตรึง
ทนไว้ซึ่งเจ็บกายใจเฉื่อยชา
อนาถหนาชีวิตแสนรันทด
จำต้องอดทนไปเพื่อรักษา
แม่น้องคอยอยู่ที่บ้านนา
รอท่าเงินตรามาจุนเจือ
จะมีใครบ้างไหมมาเห็นอก
ฉุดจากนรกจากปากเสือ
ขอเพียงอิงแอบดุจดั่งเรือ
ถึงคราวเมื่อนั้นมอบกายใจ