บทกวี
บทกวี : เมื่อพี่ไทยไม่รักไทยใครจะรัก
เมื่อพี่ไทยไม่รักไทยใครจะรัก
เลือดทะลักกี่ทะเลาะจึงรู้สึก
กี่ดวงใจไทยช้ำจึงสำนึก
กว่าเป็นปึกแผ่นมาสาหัสแล้ว
เหมือนจะฆ่า..คล้ายจะเข่นให้เป็นศพ
ไทยจะรบกันทำไมดวงใจแก้ว
สักกี่คำสักกี่ก้าวตลอดแนว
ก็ไม่แคล้วเลือดใจไทยทั้งนั้น
ไม่เห็นว่าผู้ใดจะได้สุข
เห็นแต่ทุกข์โทมนัสขวางขัดกั้น
ทั้งน้ำตาสารพัดทั้งกัดฟัน
ล้วนยืนยันเลือดไทยไหลอาบดิน
ไทยจะฆ่าไทยทำไมหรือ
หรือไทยซื้อด้วยอะไรก็ได้สิ้น
ไร้ศักดิ์ศรีไร้สง่าเปื้อนราคิน
ไม่ได้ยินเสียงเพลงชาติประกาศชวน
“ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน
อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล
ด้วยไทยล้วนหมาย รักสามัคคี
ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด
เอกราชจะไม่ให้ใครข่มขี่
สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี
เถลิงประเทศชาติไทยทวีมีชัย ชโยฯ”
เลือดเนื้อไทยสงวนค่ารักษาชาติ
ไม่น่าพลาดหยาดให้ใครว่าไอ้โง่
ทะเลาะกันราวเด็กเด็กยังไม่โต
ร้องเยโยเมื่อไม่ได้ดังใจตน
เมื่อพี่ไทยไม่รักไทย...ใครจะรัก
เลือดทะลักกี่ทะเลาะสักปี้ป่น
กี่ความลวงที่จ้วงฆ่าประชาชน
จึงกลับกลายเป็นมงคล...รักสามัคคี...ฯ
ปรัชญ์ วลีพร