บทกวี
ดาวสะท้อน
ดาวสะท้อน กลับย้อนเยือนไปอยู่ในเยาว์ของชีวิต ฤดูหนาวอันอ่อนไหว หัวใจอันอ่อนโยน คืนกลับมาอีกครั้ง ที่ท้องทุ่งนาในค่ำคืนแรม เนื่องนานนับสิบยี่สิบปี ที่เราเคยอยู่ร่วม ถนนสายนั้นมีสิ่งใด ฉันไม่เคยคิดถึงสิ่งอื่น ณ ขณะห้วงยามนั้น ในท้องทุ่งที่มีค่ำคืนดาวไสว ของฤดูเก็บเกี่ยวพืชผลของเรา เหมือนฉันไม่เคยโต เมื่อนึกถึงยามอยู่บนหลังของเธอ ฟังเธอเล่านิทานดวงดาว ดุ่มเดินไปตามถนนสายอันมืดมัว สายหมอกโรยตัวตาม อายเย็นปะทะผิว เยือกสะท้านถึงขั้วหัวใจวัยเยาว์ กว่าจะถึงเพิงพักในไร่นา ฉันเหลือบแลเห็น ดาวสะท้อนในดวงตาของเธอ
จาก http://eastism.blogspot.com/