Party หนังสือ
ความสงบที่มนุษย์แสวงหา แต่ไม่กล้าก้าวเท้าเข้าไป
ผมหวนกลับมาอ่าน วอลเดน อีกครั้ง เมื่อไม่นานมานี้เอง งานเขียนชิ้นเอกของ เฮนรี เดวิด ธอโร ผมถึงกับประหลาดใจที่เรื่องราวต่างๆ ในหนังสือเล่มนี้ ช่างเหมือนกับแนวความคิดบางอย่างที่ฝังอยู่ในหัวผมเสียเหลือเกิน ผมหันกลับมาพินิจดูหนังสือทั้งตู้ที่ผมเก็บสะสมไว้ จึงได้ถึงบางอ้อ เพราะส่วนใหญ่ของหนังสือที่เสาะแสวงหามาประดับความรู้ มีมากที่มีแนวความคิดคล้ายๆ กัน
การอ่านหนังสือย่อมมีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตของมนุษย์ วันที่ผมเริ่มหัดอ่านหนังสือนั้น ได้ผ่านพ้นมาเป็นเวลาเนิ่นนานมากแล้ว เรื่องราวที่อ่านก็ได้เปลี่ยนผ่านไปหลากหลายแนว การเปลี่ยนแปลงค่อยๆ เกิดขึ้นทีละเล็กทีละน้อยโดยไม่รู้สึกตัว ผมพยายามค้นหาตัวเองอยู่เงียบๆ เป็นเวลานาน จนป่านนี้ก็ยังบอกไม่ได้ว่าพบแล้วหรือยัง คงบอกไม่ได้ว่าพบแล้ว ผมก็ยังคงอยู่ในวังวนของโลกยุคใหม่ ยังต้องขวนขวายอยู่ในโลกแห่งทุนนิยม เฉกเช่นมนุษย์คนอื่นๆ
ผมอ่านวอลเดนครั้งแรกเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ในช่วงวิกฤตของวัยแห่งชีวิต ถามว่าเรื่องราวในนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ผมประทับใจส่วนไหนหรือ ผมตอบไม่ได้เลย หลังจากทอดทิ้งไปนาน เมื่อกลับมาอ่านอีกครั้งในช่วงวัยที่มากขึ้น พร้อมทั้งเรื่องราวหลากหลายที่ผันผ่านเข้ามาในชีวิต ผมกลับเจอแนวความคิดที่ผมก็ไม่ทราบว่าเกิดขึ้นกับตัวเองตั้งแต่เมื่อไหร่แฝงซ่อนอยู่ในนั้นมากมาย รู้เพียงว่าแนวคิดเหล่านี้ฝังอยู่ในหัว ให้คิด ให้ทำ ให้คำนึง อยู่ตลอดเวลาโดยไม่รู้ตัว
วอลเดน เป็นหนังสือที่อ่านยากอีกเล่มหนึ่ง หนักมาก(อาจจะเพราะเล่มใหญ่พอสมควร) มีเรื่องราวเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตในอีกรูปแบบหนึ่งที่หลายคนอยากเป็น ธอโรบอกว่า คุณสามารถสร้างบ้านสำหรับอยู่อาศัยหนึ่งหลังได้ในราคาเพียงแค่ไม่กี่บาท ซึ่งขัดแย้งกับแนวความคิดของคนในปัจจุบัน ที่ใครก็ตามที่อยากมีบ้านเป็นของตนเอง ต้องหาเงินดาวน์เรือนแสน และภาระผ่อนส่งอีกนานนับ 20 ปี คุณอาจจะได้บ้านไว้ที่เป็นที่คุ้มหัวนอน หาใช่บ้านไว้สำหรับพักพิงจิตใจไม่ และนั่นก็เป็นเงื่อนไขที่ทำให้ทุกคนต้องมุมานะทำงานให้หนักยิ่งขึ้นไปอีก เพื่อจะได้มีทรัพย์สมบัติที่มากยิ่งขึ้น และทำให้หลายๆ คนไม่สามารถทำตามความฝันของตนเองได้
วันนี้ ผมมานั่งคิดถึงคำถามที่เคยถามกับตนเองมาตลอดช่วงวัยที่ผ่านมา ชีวิตคืออะไร และชีวิตต้องการอะไรกันแน่ ? แม้จะยังหาคำตอบที่ชัดเจนให้ไม่ได้ แต่ก็พอรู้แนวทางของตนเองบ้าง แม้เพียงเล็กน้อย ก็รู้สึกคุ้มค่ากว่าการดำรงชีวิตและทำงานไปวันๆ
ลงในหนังสือพิมพ์โฟกัส ภาคใต้ ฉบับที่ 221 11 มีนาคม 2545-18 มีนาคม 2545
กลับไปอ่านเจอเรื่องเก่าที่เคยเขียนลงโฟกัส นานมาแล้ว เลยเอามาเก็บไว้