ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

เมื่อฉันเดินหลงเข้าไปในดินแดนต้องห้าม

ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ฉันมักจะพาตัวเองมาอัพเกรด ณ ศูนย์สรรพสินค้าไอที ชานเมืองหลวงแห่งนี้เป็นประจำ

ในทุก ๆ เช้าที่ฉันเปิดประตูการรับรู้สู่โลกภายนอก ข่าวคราวความเคลื่อนไหวในแวดวงไอทีที่ล้ำหน้าไปในทุก ๆ วัน มันทำให้รู้สึกว่าโลกของเรากำลังหมุนเร็วเกินไปเสียแล้ว ขณะที่ฉันกำลังพยายามวิ่งไล่ตามมัน ยังจำได้ดีว่าเมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้วกับคอมพิวเตอร์รุ่นแรกจอสีเขียว ๆ ของฉัน จนมาถึงวันนี้โน้ตบุครุ่นล่าสุดที่เพิ่งซื้อมาเมื่อเดือนที่แล้ว...ซึ่งตอนนี้มันกำลังจะตกรุ่น

ทั้ง ๆ ที่เพื่อนในอินเตอร์เน็ตหลายคนให้คำคอมเมนต์ไว้มากมาย เกี่ยวกับข้อเด่นข้อด้อยในประสิทธิภาพเมื่อเทียบกันรุ่นต่อรุ่นกับยี่ห้ออื่น&nbsp; และราคาที่ยังไม่เหมาะสมของมัน<br />

“รออีกสักนิด ให้ราคามันลดลงกว่านี้อีกสักหน่อยแล้ว ค่อยตัดสินใจซื้อ ตอนนี้ยังถือว่าราคาแพงเกินไป” เพื่อนในโลกไซเบอร์คนหนึ่งแนะนำกับฉัน<br />

ไม่ใช่ไม่เชื่อในข้อมูลเหล่านั้น แต่ด้วยอาการอยากจนอดใจไม่ไหว ขณะที่กำลังยืนสัมผัสรูปร่าง หน้าตามันจริง ๆ ที่บูธขาย ความสวยงามบางเฉียบที่ลงตัวของมัน ประกอบกับพนักงานขาย ที่พูดโน้มน้าวใจทุกรูปแบบ ทำให้ฉันตกลงใจทำสัญญาซื้อเงินผ่อนแบบสามสิบหกเดือน แล้วก็กลายเป็นเจ้าของมันด้วยความอิ่มเอมใจ

แม้เรื่องราวทั้งหมดมันจะผ่านมาเพียงแค่หนึ่งเดือน แต่เทคโนโลยีที่ก้าวล้ำอย่างรวดเร็วทำให้ฉันเหมือนกับถูกทิ้งไว้ข้างหลัง กับสิ่งที่กำลังล้าสมัย...<br />

สถานที่แห่งนี้แต่เดิมเป็นศูนย์สรรพสินค้า มีลานสเก็ตน้ำแข็งขนาดครึ่งสนามฟุตบอล เป็นจุดดึงดูดลูกค้า ตอนเปิดช่วงแรก ๆ ได้รับความนิยมจากผู้คนย่านนี้เป็นอย่างมาก ผู้คนแทบล้นทะลักออกมาตามประตูทางเข้า แต่กระแสความนิยมแบบฉาบฉวยก็ยืนระยะได้ไม่นาน เมื่อความเห่อในของแปลกตาหมดไป จากที่เคยพลุกพล่านเต็มไปด้วยผู้คน กลายเป็นห้างร้างและต้องปิดตัวเองไปในที่สุด

การปรับปรุงเปลี่ยนแปลงเพื่อความอยู่รอด ทำให้ห้างเปิดตัวอีกครั้งในรูปแบบใหม่ กลายเป็นศูนย์กลางอุปกรณ์ไอทีที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ในย่านชานเมืองหลวงแห่งประเทศนี้

จากเดิมที่มีสภาพไม่ต่างจากสุสาน กลายเป็นสถานที่ที่คนพลุกพล่านอีกครั้ง ตระการตาเต็มไปด้วยเทคโนโลยีที่ถูกนำเข้ามาจากแดนไกล ร้านขายคอมพิวเตอร์ อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ซีดีเกมแผ่นโปรแกรมสำเร็จรูป หนังแผ่นทั้งซีดีและดีวีดี ผุดขึ้นราวดอกเห็นเพื่อแข่งกันขายสินค้าแห่งอนาคต
 <br />

ฉันยืนเลือกดูแผ่นเอ็มพีสามในรายการเพลงตัวอย่าง ที่หนีบกันไว้เป็นปึก ๆ เพลงไทยและสากลทุกชุดทุกอัลบั้มทั้งใหม่และเก่า ถูกเสนอขายอย่างไม่เกรงกลัวกฎหมายสยามประเทศ

แม้จะมีการรณรงค์เกี่ยวกับปัญหาการละเมิดลิขสิทธ์จากทุกองค์กรที่เสียผลประโยชน์ ให้ทุกคนเลือกซื้อสินค้าที่ถูกต้องตามกฎหมาย การวิงวอนขอร้องกับแฟนเพลงจากนักร้องทุกสังกัด หรือแม้กระทั่งใช้มาตรการรุนแรงทุกรูปแบบ เพื่อสกัดกั้นสิ่งผิดกฎหมายเหล่านี้แต่ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรเลยสักนิด ไม่ต่างจากปาหินก้อนเล็ก ๆ ลงน้ำ วงกระเพื่อมบนผิวน้ำค่อย ๆ จางหายไปในที่สุด ฉันเคยได้ยินเพื่อนในอินเตอร์เน็ตคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า วงการเพลงกำลังล่มสลาย เพราะยอดขายซีดีของศิลปินสมัยนี้ มียอดจำหน่ายเพียงหนึ่งในสามของแผ่นผี-เอ็มพีสาม และมีแนวโน้มว่าจะเพิ่มมากขึ้นต่อไปในอนาคต จากการที่มีเครื่องเล่นเอ็มพีสามแบบพกพาขายกันเกลื่อนเมือง

ตั้งใจหลายครั้งว่าจะไม่อุดหนุนแผ่นผีพวกนี้ แต่แรงดึงดูดของพวกมันจากเรื่องราคาและคุณภาพ(แบบผิดกฎหมาย) ทำให้ฉันมักจะเหน็บแผ่นเอ็มพีสามใส่ในซองพลาสติกสีดำ กลับออกมาจากแผงมาด้วยทุกครั้ง<br />

“คุณกำลังฆ่าศิลปินทางอ้อม” คำพูดหนึ่งของนักร้องผุดขึ้นมาในห้วงภวังค์ฉัน ขณะที่กำลังจ่ายสตางค์เพื่อแลกอุปกรณ์เชือดแผ่นกลม ๆ นั้นมา

ถ้าไม่มีคนขายก็ไม่มีคนซื้อ ถ้ามีการเอาจริงเอาจังในด้านการแก้ปัญหาของรัฐบาล แผ่นเพลงพวกนี้คงไม่สามารถเสนอหน้าขายกันได้เกลื่อนเมืองกันอย่างทุกวันนี้

บางช่วงบางเวลาจะเข้าสู่เทศกาล “ตำรวจลง” ที่ห้างไอทีแห่งนี้ ร้านขายแผ่นเถื่อนต่างพากันปิดร้านกันจ้าละหวั่น แต่ปิดได้ไม่ถึงครึ่งวันก็กลับมาเปิดได้ตามปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้ววัฎจักรเดิม ๆ ก็กลับคืนสู่วังวนของมันอีกครั้ง

ร้านหนังแผ่นที่อยู่ข้าง ๆ คนยืนมุงดูกันเนืองแน่นไม่ต่างกัน&nbsp; หนังดีวีดีห้า และดีวีดีเก้า ได้รับความนิยมจากลูกค้าเป็นอย่างมาก เพราะคุณภาพที่ไม่ต่างกันและราคาที่ถูกกว่าของจริงอย่างเทียบกันไม่ติด แม้ว่าในเรื่องของคุณค่าจะเทียบวัดกันไม่ได้เลย และสุดท้ายผู้บริโภคส่วนใหญ่ก็มักจะเลือกที่ความพอใจมากกว่าคุณค่าและความถูกต้อง

ตรงมุมมืดสุดทางเดินของย่านขายแผ่นเพลงและหนัง เป็นที่รู้กันดีว่า เป็นร้านขาย “หนังพิเศษ” มีผู้ชายสองสามคนยืนทำลับ ๆ ล่อ ๆ คอยเดินประกบลูกค้าที่เข้าไปในระยะ ส่งสายตาและพูดเบา ๆ เป็นอันรู้กัน

เป็นจุดเดียวของห้างที่ฉันยังไม่กล้าเดินผ่านเข้าไปแม้แต่ครั้งเดียว<br />

หลังจากได้แผ่นเพลงกับหนังเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันเดินย้อนออกมา สายตาสอดส่ายหาแผ่น “เฮ็ดดี ดีวีดี” นวัตกรรมแห่งอนาคตที่ได้ข้อมูลใหม่มาจากอินเตอร์เน็ต

หากว่าเพลง ๆ หนึ่งเพลงมีความยาวประมาณสามนาที เทปหนึ่งม้วนจะมีเพลงบรรจุอยู่ในนั้นสิบถึงสิบสองเพลง ซีดีหนึ่งแผ่นมีเพลงประมาณสิบถึงสิบห้าเพลง เอ็มพีสามจะมีเพลงบรรจุอยู่ในแผ่นประมาณสองร้อยสิบห้าเพลง ถ้าเป็นดีวีดีหนึ่งแผ่นจะมีเพลงเอ็มพีสามบรรจุได้เป็นหมื่นเพลง

ข้อเสียของเทคโนโลยีอย่างเดียวก็คือพัฒนาไปข้างหน้า ความต้องการของผู้บริโภคที่ต้องการสิ่งที่เก็บข้อมูลได้มากยิ่งขึ้น ข่าวสารใหม่ ๆ ทำให้ฉันได้ทราบข่าวว่า บริษัทผู้พัฒนาแผ่นบรรจุข้อมูลได้พัฒนาแผ่น ที่เรียกว่า เฮ็ดดีดีวีดี ซึ่งความสามารถในการบันทึกข้อมูลลงในแผ่นสูงขึ้นกว่าเดิมกว่าสิบเท่าตัว เท่ากับว่าในอนาคตหนึ่งแผ่นกลม ๆ ที่เราถือกันขนาดนี้ จะสามารถบรรจุเพลงเอ็มพีสามได้นับล้านเพลง ฉันคาดเดาไม่ถูกว่าจะต้องใช้ศิลปินกี่คนในการสร้างผลงานเพลงที่กำลังจะถูกบรรจุลงในแผ่นบันทึกแห่งอนาคตสิ่งนั้น และเราต้องใช้เวลากี่นาทีในการนั่งฟังเพลงในนั้นจนครบทุกเพลง

น่าเสียดายที่เทคโนโลยีนี้ยังไม่ถูกส่งเข้ามาที่นี่ ทำให้ฉันผิดหวังเล็กน้อย กับการที่ต้องทนรอคอยต่อไป แต่คาดว่าคงอีกไม่นาน<br />

เดินชมไปเรื่อยจนถึงร้านที่ฉันได้มาซื้อโน้ตบุค พนักงานขายคนเดิมกำลังยืนให้บริการลูกค้ารายอื่นอยู่ ฉันเดินไปตรงเคาน์เตอร์สอบถามเกี่ยวกับประกันหลังการขาย เพราะทั้ง ๆ ที่เพิ่งซื้อเครื่องไปเพียงเดือน ปัญหาเครื่องรวนและแฮงค์เกิดขึ้นบ่อยมาก

พนักงานขายทำหน้าสงสัยมองฉันเหมือนตัวปัญหา เพราะคงคิดในใจว่าเครื่องใหม่ขนาดนี้จะมีปัญหามากมายอย่างที่ฉันบอกได้อย่างไร จะเป็นไปได้ก็ต่อเมื่อว่าฉันใช้มันไม่เป็นต่างหาก

ฉันไม่อยากสนใจอะไรมากมาย เพราะบริการหลังการขายทั่ว ๆ ไปที่ฉันเจอมักจะเป็นอย่างนี้เป็นประจำ

พนักงานให้ฉันกรอกเอกสารยาวเป็นหน้า แล้วบอกให้อีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยมารับคอมพิวเตอร์ ฉันแทบจะสำลักคำตอบที่ได้ยิน เพราะกว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ฉันต้องเอาเครื่องมาทิ้งไว้ที่นี่เพื่อเช็คอาการ มันส่งผลกระทบต่อความบันเทิงของฉันอย่างแน่นอน เอามือลูบแผ่นเพลงและดีวีดีที่เพิ่งซื้อมาหมาด ๆ อีกกว่าอาทิตย์ที่ฉันกับมันจะได้ทำความรู้จักกัน

กรอกเอกสารเสร็จ ต่อรองว่าเร็วกว่านี้ไม่ได้หรือ

“คิวเยอะค่ะ รุ่นนี้มีปัญหาหลายเครื่องแล้ว คงต้องใช้เวลาประมาณอาทิตย์หนึ่งถึงจะเสร็จ”

พนักงานสาวหลังเคาน์เตอร์พูดกับฉันเสร็จ แล้วทำท่าเหมือนตัดบทไม่อยากที่จะคุยกับฉันต่อ ลูกค้าคนต่อไป แทรกเข้ามาพร้อมกับโน้ตบุครุ่นเดียวกับฉัน  

ฉันไม่แน่ใจว่าโน้ตบุคของเขาจะเจออาการเดียวกับของฉันหรือเปล่า<br />

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างเชื่องช้า กับการที่ฉันถูกตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง ทุก ๆ คืนมีแต่ความเงียบสงบและสงัดภายในใจ แผ่นเพลงและดีวีดีที่ซื้อมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วยังไม่ถูกแกะออกจากซอง

ฉันไปที่ร้านตามวันเวลาที่นัดหมาย พนักงานในร้านเห็นฉันเดินเด่นมาแต่ไกล หน้าร้านตรงชั้นวางโชว์สินค้ามาใหม่เปลี่ยนไปแล้ว โน้ตบุครุ่นใหม่ซึ่งมีราคาพอ ๆ กับรุ่นที่ฉันซื้อถูกวางโชว์หราอยู่ ปาดสายตาผ่าน ๆ คุณสมบัติและศักยภาพมันสูงกว่าหลายขุม

เดินตรงไปที่เคาน์เตอร์หยิบเอกสารส่งซ่อมให้พนักงานสาวดู ฉันไม่แน่ใจว่าจำเธอได้หรือเปล่า เหมือนกับการไม่แน่ใจว่าเธอจำฉันได้หรือเปล่า เพราะแม้ว่าโครงหน้ารูปไข่ ตาเรียวเล็ก คิ้วโก่ง ริมฝีปากอิ่ม ผิวสีดำแดงที่คุ้น ๆ อยู่เมื่ออาทิตย์ก่อน แต่งทรงฉันนั้นต่างไปจากเดิม ครั้งก่อนจำได้ว่า เธอที่นั่งอยู่ตรงนี้ฉันยาวดำสนิทถึงกลางหลัง แต่ตอนนี้ เธอฉันสีทองตัดซอยสั้นดูขับใบหน้าเธอให้ดูสว่างขึ้นกว่าเดิม

เธออาจจะเป็นคน ๆ เดียวกัน หรืออาจจะไม่ใช่ บางทีเธออาจะอัพเกรดตัวเองในหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา

เธอดูเลขที่เอกสารในแผ่นกระดาษ แล้วก็ลุกเดินหายไปยังหลังร้าน กลับมาพร้อมกับโน้ตบุคหนึ่งเครื่อง ซึ่งฉันเองก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นเครื่องเดียวกับที่ฉันส่งมาซ่อมหรือเปล่า เพราะรู้สึกว่ามันแปลกตาไป

“ทำไมมันดูเก่าอย่างนี้ล่ะ หยิบมาถูกเครื่องหรือเปล่า” ฉันถามด้วยความสงสัย

เธอยื่นเอกสารให้ฉันเซ็น “เครื่องนี้แหละค่ะ ตรงกับเอกสารทุกอย่าง” ในใบเซ็นไม่มีรายการซ่อม มีเพียงลงโปรแกรมวินโดว์ใหม่

“ไม่ได้เสียอะไรนิหน่า” ฉันเซ็นเอกสารแล้วยื่นคืนให้เธอ

เมื่อสิ้นสุดหน้าที่ที่มีกับฉัน เธอก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ โดยไม่ได้สนใจฉันที่นั่งอยู่ตรงนี้ ฉันพยายามจะถามอะไรเธอบางอย่าง แต่ก็ไม่กล้า ลุกเดินออกไปเงียบ ๆ

ตรงมุมร้าน โน้ตบุครุ่นเดียวกับฉันลดราคาลงเกือบสามสิบเปอร์เซ็นต์จากราคาที่ฉันซื้อ วันนี้มันตกรุ่นไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่ฉันเพิ่งผ่อนมันไปได้เพียงงวดเดียว





ผ่านร้านขายแผ่นเปล่า มองเข้าไปข้างใน นวัตกรรมเฮ็ดดี ดีวีดี ได้เดินทางมาถึงห้างไอทีแห่งนี้แล้ว ฉันเดินไปเรียบ ๆ เคียง ๆ ดูและร่วมยืนฟังผู้ขายขณะที่กำลังให้ข้อมูลแก่ลูกค้า ได้ยินบางคำกระเด็นออกมาว่า ถ้าจะให้ดีต้องซื้อทีวีที่รองรับความคมชัดของเฮ็ดดี ดีวีดีด้วย  เพราะถ้าหากทีวีที่สเป็คไม่ถึง ภาพที่ออกมาจะไม่คมชัดเท่าที่ควร และจะทำให้เสียอรรถรสในการชม

เดินออกมาหลังจากตกใจกับราคาแผ่นเอ็ดดี ดีวีดี  เริ่มเชื่อคำพูดของเพื่อนในอินเตอร์เน็ตที่ว่า รออีกสักนิดราคามันก็จะตกลงมาเอง ที่ร้านขายแผ่นเอ็มพีสาม เพลงใหม่ ๆ ออกมารวดเร็วทันใจ ยืนเลือกดู ทั้ง ๆ ที่แผ่นที่ซื้อไปเมื่อเดือนที่แล้วยังไม่ได้ฟังเลย ร้านหนังมีหนังเรื่องใหม่วางโชว์หราอยู่บนชั้น

วันนี้ฉันยืนเลือก ๆ จิ้ม ๆ ดู แต่ก็ไม่ได้ซื้อติดมือกลับไป เพราะคิดว่าเพิ่งซื้อของใหม่(เก่า)ไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

เดินเพลิน ๆ ไปจนถึงมุมมืดสุดทางเดินของย่านนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ

คนขายหนุ่มมองมายังฉัน ทำท่าลังเลก่อนเดินเข้ามาประชิดตัว สบตาฉันแล้วพูดคำบางคำออกมา

ฉันสบตามองเขา มองเข้าไปในร้าน แม้ที่ชั้นวางสินค้าจะโล่งเหมือนไม่ได้ขายอะไรเหมือนกับร้านอื่น ๆ  แต่ตรงโต๊ะเล็ก ๆ หน้าร้าน มีกระดาษหนีบอยู่ปึกหนึ่ง ที่ปรายตามองแวบเดียวก็รู้ทันทีเลยว่ามันคืออะไร

“เลือกชมด้านในก่อนได้นะครับ”

ฉันมีอาการอึกอัก อึดอัด กระอักกระอ่วน เคอะเขิน ลังเล อับอาย หน้าชามือไม้แข้งขาสั่น ชั่วเพียบกระพริบตา ฉันตัดสินใจรีบเดินออกมาทันทีก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะแย่ไปกว่านี้

ชุดที่ฉันใส่รุ่มร่ามให้เดินเร็ว ๆ ไม่ถนัดเท่าไรนัก แต่ฉันก็พยายามก้าวเท้าให้เร็วและยาวที่สุด เพื่อให้พ้นจากขอบเขตของดินแดนแห่งนั้น กระชับกระสายหิ้วกระเป๋าโน้ตบุคไว้แน่นฝ่ามือจนเหงื่อชื้นเริ่มซึมออกมา ก้มหน้าก้มตาเดินออกจากห้างโดยรวดเร็ว ไม่รู้ว่าจะมีใครทันสังเกตเห็นว่าฉันเคยยืนอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า

ตรงป้ายรถเมล์หน้าห้างไอที ฉันรีบโบกแท็กซี่เขียวเหลือง เปิดประตูเข้าไปนั่งเบาะหลังด้วยความรวดเร็ว

“ไปวัดพลังธรรม”