เรื่องสั้น
สาลิกาลิ้นทอง
"ระวังงูนะครับ งูเห่า งูเขียว งูจงอาง งูสารพัด ผมเจอมาหมดแล้ว"
เสียงที่ดังมาจากกระโจมผ้าใบทรงกลมคล้ายกระโจมแสดงละครสัตว์ ที่สร้างขึ้นมาอย่างง่ายๆ ด้วยผ้าใบและเสากลางเพียงต้นเดียวกับเชือกที่ผูกโยงเอาไว้โดยรอบ ร้องเรียกความสนใจของผู้เดินชมงานประกวดเรือพระ ที่บริเวณสระบัว ชายหาดสมิหลา
ผมเดินเตร่เข้าไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผู้คนที่ยืนล้อมรอบกระโจมมีทุกเพศทุกวัย ต่างยืนดูกันอย่างตั้งใจ
"เอาละครับ ผมจะแสดงให้ดูอีกครั้ง แต่ว่างูที่ผมจะแสดงให้ดูนี่ดุมากนะครับ จับตาดูให้ดี"
ชายร่างอ้วนยืนอยู่กลางกระโจม หน้าตายิ้มแย้ม มือหนึ่งถือไมโครโฟน อีกมือถือเหล็กที่มีปลายงอสำหรับจับงู บนพื้นกลางลานมีงูตัวอ้วนนอนนิ่งอยู่ตัวหนึ่ง อีกฟากหนึ่งของลานมีลังไม้วางอยู่
เขาแหย่เหล็กลงไปในลังไม้ที่บอกว่ามีงูตัวใหญ่ แล้วกระชากออกมาอย่างเร็ว
"เอ้า เฮ้ย เอาแล้วไหมล่ะ นี่ขนาดเหล็กนะเนี่ย ยังไม่เว้น ดุจริงๆ เลย" เขาทิ้งเหล็กลงบนลังไม้ แล้วหันไปด้านหลัง
"เอาน้ำมาหน่อย ไม่ไหว มันดุ" เขารับแก้วน้ำแล้วเทน้ำลงไปในลัง ผมพยายามจ้องดูงูที่อยู่ในลัง แต่ไม่เห็นอะไรเลย
"ก่อนที่ผมจะเอางูออกมาจากลัง ผมจะแสดง 'สาลิกา' ให้ท่านดูก่อน"
หญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากข้างหลังเขา แล้วนอนลงบนผ้าที่ปูอยู่แล้ว เอาผ้าอีกผืนมาคลุมทั้งตัว แล้วนอนนิ่งอยู่ตรงนั้น
"ดูนะครับ ผู้หญิงคนนี้มานอนเอง ผมไม่ได้ไปชวน ไปฉุดให้มานอนนะครับ เธอมานอนเอง ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ภรรยาผมเอง ผมมีภรรยาสามคน คนนี้เป็นคนที่สาม ถึงผมจะหน้าตาไม่หล่อ แต่ผมมีภรรยาเยอะ" เขาบรรยายสรรพคุณของตนเองเสร็จสรรพ
"ผมไปแสดงที่นคร มีผู้หญิงคนหนึ่งมาหาผม บอกว่าสามีไม่ค่อยกลับมานอนบ้าน ผมแนะให้เธอเขียนชื่อสามีและชื่อเธอใส่ไว้ใต้หมอน ไม่นานครับ ได้ผล สามีกลับมานอนบ้านทุกคืน"
ผมเริ่มสงสัยว่า เขาขายสินค้าอะไรกันนะ?
"ที่หาดใหญ่ หลายคนหลายอาชีพ ที่มาหาผมและก็สมหวังไปแล้วก็เยอะ ถูกหวยมาเลย์บ้าง อยากได้มอเตอร์ไซด์คันใหม่ก็ได้ อยากให้คนมารักมาชอบก็มี" เขายังพูดต่อไปเรื่อย ถึงอีกหลายคนที่ถูกหวยหรือประสบความสำเร็จหลังจากมาพบเขา
เวลาผ่านไปนานทีเดียว เขาก็ยังไม่ยอมเอางูออกมาให้ดูเสียที
เขาเริ่มบริกรรมคาถา ทำปากพึมพำ หยิบวัตถุลักษณะคล้ายเหรียญพระมาวางบนหน้าอกหญิงสาว และเป่าไปที่หญิงสาวที่นอนคลุมผ้าอยู่ เธอกระตุกแล้วแน่นิ่งเหมือนคนตาย
"สาลิกา มาหรือยังลูก"
"มาแล้ว" เสียงแหลมเล็ก คล้ายเสียงเด็กดังออกมา พร้อมกับหน้าอกของหญิงสาวไหวเพยิบ
"สาลิกา มีดนี่แทงคอหอยได้ไหม"
"ได้" "ไม่เป็นไรแน่นะ" "ไม่เป็นไร"
"คอยดูนะครับ ผมจะเอามีดแทงคอหอยให้เลือดพุ่งออกมา จับตาดูให้ดีนะครับ"
เขาใช้มือซ้ายคลำที่คอหอยของหญิงสาว ดึงผ้าที่คลุมหน้าออกให้เห็นคอหอยชัดๆ ใช้มีดปลายแหลมจรดไปที่คอหอยโดยใช้มือข้างซ้ายปิดทับเอาไว้ หญิงชราที่ยืนอยู่ข้างหน้าผมเบือนหน้าหนีด้วยความหวาดเสียว
เขาเสือกมีดเข้าไปใต้ฝ่ามือ มีเลือดพุ่งออกมาจากใต้ฝ่ามือ เลอะไปทั้งฝ่ามือ
"นี่คือเลือดนะครับ เลือดจริง ๆ ไม่เชื่อพิสูจน์ได้ ให้หมอมาพิสูจน์ก็ได้ เลือดจริง ๆ ไม่ใช่สี ไม่ใช่น้ำหวาน ถ้าไม่เชื่อลองชิมดูก็ได้"
เขาบริกรรมคาถาอีกรอบ ในมือถือธูปอยู่หลายดอก เขาเรียกหญิงสาวอีกครั้ง
"สาลิกา บอกได้ไหมลูก ว่าคนดูที่ยืนอยู่รอบๆ นี้ คนมีโชคมีกี่คน"
"16 คน" "คนดูตั้งเยอะแยะ มีโชค 16 คนเองเหรอ" "ใช่"
"แล้วคนที่โชคดี โชคดียังไงล่ะ ทำยังไงเขาถึงจะรู้"
"อยู่ในตัว" "อยู่ในตัวเหรอ" "ใช่" "อยู่ในแบงค์ใช่ไหม" "ใช่"
เขาขอธนบัตรจากคนดูที่อยู่รายรอบ หลายคนยื่นธนบัตรให้ มีทั้งใบละพัน ใบละร้อย แม้แต่ใบละยี่สิบก็มี
"แบงค์ร้อยของผู้ชายคนนี้ เลขสามตัวหลัง รู้ไหมเป็นเลขอะไร"
"รู้" "เลขอะไร" "2" "รู้จริงหรือเปล่า" "7" "4" "ใช่เลขโชคมั๊ย" "ไม่ใช่"
ผมไม่รู้ว่าเลขที่บอกตรงกับธนบัตรหรือไม่
หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างผมสะกิดหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า บอกว่า "ไปกันเถอะ แม่ หลอกลวงทั้งนั้น" เธอหันมาบอก "อีกเดี๋ยวหนึ่งนะ" ทั้งคู่ยืนดูอยู่อีกสักครู่ หญิงสาวจึงสะกิดอีกครั้ง แล้วทั้งคู่ก็เดินจากไป
"องค์สาลิกาเป็นสิ่งนำโชคครับ ใครได้ไว้บูชาจะมีโชคลาภ ถูกเลขท้าย ถูกรางวัล ผมเองก็ถูกมาหลายครั้งแล้ว ได้เงินมาเป็นแสน ก็เอามาลงทุนการแสดงนี่แหละครับ" เขาเริ่มบรรยายสรรพคุณของสินค้าอีกครั้ง
"สาลิกา ถ้าพี่ ป้า น้า อา เขาจะเอาไปบูชา ลูกจะคิดค่าเท่าไหร่"
"ร้อยบาท"
"ร้อยบาทจริง ๆ หรือ บูชา 199 บาท เท่าราคาเหรียญบูชาในวัด ให้มั๊ย" "ไม่" "ห้าร้อยบาท ให้มั๊ย" "ไม่" "เขาเป็นเถ้าแก่เรือ ให้สามพัน ให้มั๊ย" "ไม่" "แล้วให้เท่าไหร่" "ร้อยบาท"
ชายหนุ่ม ผู้ร่วมงานอีกคน ถือพานที่ใส่องค์สาลิกาเดินวนรอบ ๆ กระโจม ชูพานที่อยู่ในมือให้คนดู
"เอา ไม่เอา ไม่ว่ากัน แต่ถ้าหากท่านอยากได้ไว้บูชา แค่ร้อยบาทเท่านั้นเอง"
ผมสังเกตเห็นสิ่งที่วางอยู่ในพาน ลักษณะคล้ายเหรียญที่ทำไว้สำหรับให้คนบูชาตามวัดหลาย ๆ แห่งที่ผลิตเหรียญสำหรับผู้ที่มีศรัทธา
หญิงสาวคนหนึ่ง วางธนบัตรใบละร้อยลงบนพาน พร้อมทั้งหยิบเหรียญบูชาขึ้นไหว้เหนือหัว
ผมเดินจากมาโดยไม่ได้ดูงูที่อยู่ในลังตามที่ตั้งใจไว้แต่อย่างใด.
Relate topics
แจ้งลบหัวข้อ
คนหมู่ 8