ก๊วนปาร์ตี้ [ BOOK Party Gang ]

รวมบทกวี : เรื่องเล่าระหว่างทางฟุ้งฝุ่นและมุ่นควันล้อมวงลงนั่งกันพรั่งพร้อมหยุดยอมร้อนแดดที่แผดเผาแผ่วลมโชยพัดกระหวัดเบาใต้เงาแมกไม้ร่มใบบังเอาน้ำลูบหน้าประต้นคอหัวร่อกระซิก..พลางร้องสั่งเอ้านั่ง นั่ง นั่ง นั่งนั่งเพิ่มเติมพลังอีกครั้งครากับข้าวกับปลาเอามาด้วยข้าวสวยข้าวเหนียวตามยถาแก

รวมบทกวี : เรื่องเล่าระหว่างทางเรื่องเล่าระหว่างทางกลางแดดเปรี้ยงเปรี้ยง เที่ยงวันยักแย่ ยักยันลุงปั่นจักรยานสามล้อ...เห็นอยู่ รีรี รอรอไปส่งหน่อยหนอฉันมาท่องเที่ยวเดียวดาย...ลุงบอกเสบย สบายราคา ง่าย ง่ายตามแต่ขาดเหลือเผื่อกัน...ถีบมา สมบุกสมบันเจ็ดสิบแล้วนั่นลุงปั่นแต่วัยหนุ่มมา.

แมงมุมตัวหนึ่งชักใยลงมาที่ระเบียงที่ผมนอนอ่านหนังสือเล่นอยู่ เห็นแวบๆ แต่วันวาน ไม่นึกว่าจะชัดใยได้ไวว่องนัก ชีวิตมันดูเบาหวิวคล้ายไม่มีความหมายใด แต่ก็ยังทำงานทำการแข็งขันไม่บันเบา โยงชักถักใยหยากไย่อย่างตั้งหน้าตั้งตาแท้เทียว ดูสิตรงนี้ถึงจะดักมดแมลงแกก็จะได้ชั่วคราวชั่วครั้งเท่านั้นหรอก เพราะมันไม่ใช่ที่รกเรื้อรุงรังที่แกจะอยู่อาศัยได้ ทำไมนะ

หน้าที่ของฆาตกร&nbsp; &nbsp;ใจยื้อยุดฉุดให้เราได้พบจึงประสบเหตุการณ์ไม่คาดฝันในบทบาทบีบน้ำตา ณ ครานั้นมันบอกฉันเรื่องพื้นเพเล่ห์สตรี<br />เธอจึงห่างต่างหากจากฉันหมดฉันจึงหมดศรัทธาแม้หน้าที่ความเคยเป็นเช่นตราบอกสามี สมควรที่สงบจบแค่นั้น<br />เ

ประกาศผลแล้ว ศิลปินแห่งชาติ ประจำปี 50โดย ผู้จัดการออนไลน์ 17 มกราคม 2551 16:26 น.วันนี้ เวลา 15.30 น. คุณหญิงไขศรี ศรีอรุณ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม และประธานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ เป็นประธานประกาศผลศิลปินแห่งชาติ ปี 2550 ณ ศูนย์วัฒนธรรมแห่งประเทศไทย สาขาทัศนศิลป์

วันจันทร์ที่ 14 เดือนมกราคม พศ. 2551 ค้นหาข่าว  มติชนออนไลน์

อนุสรณ์ ติปยานนท์ แรงสะเทือนที่กำลังสั่นไหว

...ผลงานของเขากำลังสร้างแรงสั่นสะเทือนในกลุ่มนักอ่านรุ่นใหม่ๆ เพียงแค่ 3 ปี... ว่ากันว่าแรงสะเทือนที่ทรงค่า มักเกิดจากความตั้งใจและทุ่มเทในการกระทำ...


แรงสะเทือนในแต่ละความรู้สึก เกิดขึ้นได้จากหลายปัจจัย บ้างก็มาจากองค์ประกอบภายนอกที่สั่นไหว บ้างก็เพราะแรงกดดันจากใครบางคน ซึ่งส่งผลกระเพื่อมยังแต่ละภาคส่วนมากบ้างน้อยบ้างต่างกันไป

งานราหูอมจันทร์ ครั้งที่ 2กำหนดการงานราหูอมจันทร์ ครั้งที่ 2วันเสาร์ที่ 23 กุมภาพันธ์ 2551 ณ สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย16.00 น. กล่าวเปิดงานโดยคุณชมัยภร แสงกระจ่าง นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย16.15 น. ปาฐกถา วรรณกรรมจากท้องถิ่นสู่สากล สถาพร ศรีสัจจัง ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์16.45 น. อ่า

แม่ลูกอ่อน (ความอยู่รอด การทำร้าย และฆาตกรรม)

ตกช่วงดึกๆ หน่อย จะแว่วได้ยินเสียงร้องครางงี้ดๆอยู่ทางหลังห้องเช่าสองสามวันมาแล้ว ค่อนข้างแน่นอนเป็นเสียงร้องของลูกหมาที่เพิ่งเกิดแน่ พอได้ยินเสียงมันร้องอีกผมก็เขย่งเท้ามองลอดช่องลมของห้องน้ำออกไปดู (เพราะห้องที่ผมเช่าอยู่ไม่มีประตูออกด้านหลัง) ไม่เห็นตัวแต่เข้าใจว่าน่าจะอยู่ใต้ซุ้มตรงที่มีกระเบื้องหลังคาวางพาดอยู่แผ่นนึง ที่หลังบ้านของห้องแถวให้เช่าอีกหลังซึ่งหันข้างมาชนกัน เป็นบริเวณที่ว่างรกเรื้ออยู่ติดกับโรงจอดรถสังกะสีเก่าคร่ำ

คืนต่อมาขณะที่ผมกำลังเคลิ้มๆ หลับ ก็ได้ยินเหมือนเสียงคนดังเอะอะโวยวายไล่ต้อนพร้อมกับเสียงหมาเห่ากรรโชกใส่กันอยู่บริเวณหลังบ้าน พักเดียวแล้วก็เงียบเสียงไป สายๆ ของวันรุ่งขึ้นผมงัวเงียลุกตื่นได้ยินเสียงร้องงี้ดๆอีก แต่คราวนี้ไม่ใช่ดังอยู่ด้านหลัง เปิดประตูห้องออกมาก็เห็นลูกหมาตัวมันท้วมๆ สีขาวแต้มจุดดำตัวละนิดละหน่อยเหมือนแม่มันสี่ห้าตัวนอนกองก่ายกันอยู่ตรงหน้าชานห้องเช่าของผมซึ่งเป็นห้องอยู่ริมสุด

แกเป็นคนจีน ผอม หลังคู้ อาศัยอยู่กุฏิทิ้งร้างหลังหนึ่ง ระฆังตีบอกเวลาฉันเช้า แกก็จะค่อยๆกระเถิบขาทีละข้าง กระย่องกระแย่งเดินออกมาจากป่า ไปถึงโรงฉันแล้วก็ลงมือคดข้าว แกะสำรับกับข้าวอยู่พิพักพิพ่วน ด้วยมือสั่นเทา พลางพูดอะไรไปพึมพำ ลูกหลานเหลนอยู่ใดกันหนอ ถึงทอดทิ้งให้อยู่เดียวดาย อาศัยข้าวก้นบาตรไปวั

ภายใต้ดวงตะวันเดียวกันที่ลอยสู่ท้องฟ้า ในมุมสูงลิบลิ่วเช่นนี้ ผมเห็นขวัญเมืองกำลังนั่งอยู่ตรงหน้า ทอดสายตามองดูเมืองใหญ่ มือเขาเอื้อมไปจับราวระเบียง ทุกอย่างปรากฏเบื้องหน้าบอกกับเขาว่าไม่อาจหนีไปไหนได้อีก ชะตากรรมของเขา ความทรงจำเก่าๆ ทุกสิ่งทุกอย่างเผยตัวขึ้นเบื้องหน้าบอกว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่ไม่อาจสลัดทิ้งไปได้ และเขาจะต้องยอมรับพันธะแห่งการมีอยู่ของมัน

ในชั่วเสี้ยวเวลาที่สายฝนโปรยปรายลงมา ขวัญเมืองเหมือนพลัดเข้าสู่มิติของเวลา เพ่งตาลงมายังเมืองใหญ่ที่กำลังอยู่ภายใต้อุ้งมือแห่งสายฝน ชายวัยกลางคนเหมือนถูกโจมตีด้วยภาพอันสวยงามแต่ก็เศร้าจับใจนี้ เขาถอนสายตาจากยอดตึกโรงแรมใหญ่ คิดถึงบางคนที่ได้จากมา